Waar de moeder echter in gebreke blijft een positieve spiegeling af te geven aan het kind raakt het kind beladen met negatief zelfgevoel. Het eerste waarin hij daar hinder van ondervindt is in het alsnog proberen die zozeer begeerde en noodzakelijke liefde van de moeder  te verwerven. Steeds minder lijkt hij bij machte om zijn moeders liefde en respect voor zich te winnen en daarmee een positief zelfbeeld. Na herhaaldelijk falen gaat het kind langzamer maar zeker over tot het ontwerpen van conclusies en het ontwikkelen van strategieen om die liefde alsnog te proberen te krijgen. Hij probeert te ontdekken welke de voorwaarden om toch iets van zijn moeder los te peuteren aan goedkeuring, zodat hij tenminste een beetje eigenwaarde kan opbouwen. Het opbouwen van een positief centrum is in deze fase van groei van het kind immers essentieel voor zijn voortbestaan en welzijn.

Het is aan deze conclusies en opgebouwde compensatie-strategieen dat het kind zich zelf zal gaan relateren en later herkennen. Het al dan niet slagen in het voldoen aan de ego-referenties verwordt tot een verslaving of obsessie, waarbij de persoon zijn Echt Eigenlijke IK gedeeltelijk of geheel verdringt. Zonder dathij zich dat bewust is heeft hij eigenlijk geen weet van wie en wat hij eigenlijk is; hij is niet verbonden met zijn eigen wortels. Hij is genoodzaakt voortdurend te werken aan het verdienen en in stand houden van het goede gevoel over zichzelf, dat afhankelijk is van het vervullen van de ego-referenties.

Omdat hij die wortels niet heeft! Het is een misvatting te denken dat men alleen maar een switch hoeft te maken van de psycho-emotionele manier van zijn naar de Echt-Eigenlijke, op het moment dat men zich bewust wordt van de aberratie. Nee, want men is zijn Echt Eigenlijk Ik al in een heel pril stadium kwijt geraakt en heeft een surrogaat persoon (psycho-emotioneel ego) tot ontwikkeling gebracht. De echt eigenlijke kiemen zijn niet alleen onontwikkeld maar ook onbekend.
Deze vergroeing heeft tot resultaat dat  de gehele tuin van verworvenheden moet worden gewied, de aanleg voor de soort te zaaien nieuwe plantjes moeten worden ontdekt, en deze dienen met liefde en toewijding te worden verzorgd. Ondertussen moet met hand en tand het opkomende oude sterke gewas telkens weer worden vernietigd en uitgeroeid.

Tot zover de vergelijking. De enige manier om het oude gewas uit te roeien is een voortdurend bewustzijn (awareness) van de oude strategieen en neigingen. Niet proberen ze te vermijden maar juist ze te versterken en te zien waar je mee bezig bent (zie Therapie).

Een kunstmatig gevoel van eigenwaarde resulteert in afhankelijkheid en slavernij. Je bent niet vrij beslissingen nemen die gericht zijn op het voortbestaan en op je welzijn. Je bent afhankelijk van je bezigheden voor je zelf ervaring. Je BENT alleen, voor zover je erin slaagt de ego-referenties te vervullen of te werken aan de voorwaarden daartoe.  De identificering met bepaalde functies is dwangmatig. (Bv professionele functies, functies in een groep, moederschap etc.)

This text is copyright 1999 by Annette Vogels