Voorbeeld 1

Over kinderzorg en opvoeding

Hoewel het niet direct aan de buitenkant zichtbaar is, is er een intrinsiek verschil tussen de werelden van een "goede moeder" uit eigenlijke motivatie en een "goede moeder" uit oneigenlijke motivatie. Er is een overeenkomst en dat is dat beiden heel erg hun best doen.

Als de motivatie eigenlijk is dan is de moeder daadwerkelijk gericht op het welzijn van de kinderen. Dit resulteert voor de kinderen in duidelijkheid over hun eigen positie in het geheel, de band met de moeder en de regels in het gezin. De moeder is evenwicht en kan haar aandacht en energie wijden aan de kinderen en aan haar persoonlijk leven. De kinderen zijn verzekerd van liefde en respect en kunnen hun aandacht en energie wijden aan het ontdekken van de dingen in de wereld en van anderen. Hun focus is gericht op het ding op zich dat onderwerp is van hun aandacht.

Als de motivatie oneigenlijk is, is er een verborgen doel bij de moeder, dat het uiteindelijke doel is van haar akties in plaats van het welzijn van de kinderen. Er is in gebrek aan eigenwaarde bij de moeder dat invulling behoeft. Het vervullen van de ego-referentie "een goede moeder zjn" is primair, het werkelijk belang van de kinderen wordt niet of nagenoeg niet onderkend, en kan dus ook niet worden behartigd.

Bij de kinderen leidt dit tot verwarring over hun eigen positie, de band met hun moeder, de inhoud van liefde in zijn algemeenheid, en de plaats van regels in het gezin. De kinderen moeten hun aandacht richten op het afspieden en ontdekken van de omgeving om de moeder de zo fel begeerde liefde af te dwingen. Ze zijn gefocussed op het leren manipuleren van de dingen en zich zelf om tot dit gewenste doel te komen.

Waar het psycho-emotoneel gestoorde mensen nooit lukt om via ego-referenties de wond uit het verleden te genezen, zijn zij gedoemd hun kinderen tekort te doen om de fictie hun eigen nood te lenigen, te kunnen najagen. Dit en het feit dat die mens geen ingevuld begrip heeft van onvoorwaardelijke liefde, geen kennis en ervaring ervan en die dus niet kan geven, heeft tot gevolg dat er een vicieuze cirkel ontstaat. De kinderen, gespeend van liefde en respect, zijn opnieuw genoodzaakt hun toevlucjt te nemen tot compensatie-strategieen en zich afhankelijk te maken van ego-referenties.