Als de mens eenmaal afhankelijk is voor zijn eigenwaarde van het welslagen van het psycho-emotioneeel ego in het vervullen van de ego-referenties en het werken aan de voorwaarden daarvoor, is de mate waarin men daarin slaagt of hoop heeft te slagen   bepalend voor de gezondheidstoestand van de mens.

De verhoogde spanning en energie investering voor het welslagen van het voldoen aan de ego referenties putten de mens uit.
De onmiddellijk verwante faalangst onttrekt energie die anders zou kunnen worden aangewend door het immuunsysteem om ziektekiemen te bestrijden.
Het gebrek aan welslagen in het voldoen aan de ego-referenties lijdt onmiddellijk tot verzwakking van het zelf en resulteert mogelijkerwijs in grotere vatbaarheid.