motivatie

De motivatie is de drijfveer. Het waarom van wat we doen of beogen.

Niet is wat het lijkt, is een algemeen gezegde. En niets is meer waar dan dat.

Aan de oppervlakte is alleen te zien wat we doen en het is niet duidelijk waarom we iets doen. Zeker niet voor de ander en vaak niet eens voor onszelf. Vaak worden we gedreven om dingen te doen door een onzichtbare macht. Vaak worden we gedwongen om iets te doen of te laten , door iemand anders. Maar uiteindelijk moet er iets in ons de opdracht door vertalen naar daadwerkelijke aktie; er is dus een ultieme motivatie nodig in onszelf.

Vaak denken we dat we zelf kiezen om iets te doen of te laten want we kunnen immers een goede reden ophoesten voor het waarom. Dus voelen we ons de meester van ons zelf.

De werkelijkheid is helaas echter volkomen anders en veel gecompliceerder. In de praktijk blijkt dat we allen zgn "verborgen doelen" hebben. Het werkt eigenlijk netzo als in de politiek: er wordt iets gezegd of gedaan om een bepaalde situatie te creeren waarin het gemakkelijker is een verborgen doelstelling te realiseren, zonder dat de tegenpartij dat in de gaten heeft.Alleen in het geval van de mens zelf is hij beiden partijen tegelijk.

In het geval van de psycho-emotioneele gestoorde mens is zijn verborgen doel geworteld in de verwondingen van het verleden. De onvoorwaardelijke liefde en acceptatie die hij moest ontberen, tracht hij te compenseren met de verworvenheden van het voldoen aan de ego referenties. Het gebrek aan achting dat hij in zijn jeugd ervaarde tracht hij alsnog te niet te doen door er voortdurend op uit te zijn respect los te peuteren bij mensen. Gebrek aan relatie wordt dmv het realiseren van de ego-referenties tot het doel "een echte relatie tot stand te brengen". Niet voor vol aan gezien worden wordt tot een eeuwige strijd middels de ego- referenties om door de ander als gelijkwaardig te worden geaccepteerd.

Om het verschil aan te geven in motivatie spreken we van eigenlijke motivatie en oneigenlijke motivatie.