Ernstige ziekten

Het niet slagen in het vervullen van de ego-referenties heeft een ondermijnend effect op de energie huishouding van het lichaam en dus op het immuun-systeem. Hiertoe krijgen ziektekiemen van minder ernstige ziekten de kans het lichaam binnen te dringen en te veroveren.
Aangezien het welslagen in het vervullen van de ego-referenties voor zo vitaal voor het voortbestaan en welzijn wordt gehouden in de mind van het  psycho emotioneel gestoorde individu, is het door de continue inspanning en de frustratie die dit systeem kenmerken dat er dagelijks een aanslag op de energie-huishouding wordt gedaan. In tijden van verhoogde ziektekiem aanwezigheid (epidemieen) kan dat juist voldoende zijn om onvoldoende afweerstoffen beschikbaar te hebben, waardoor de persoon vatbaar is geworden voor zich voordoende besmettingen.

Ernstige tot zeer ernstige ziekten echter hebben hun bron in een dieperliggend facet van de psycho-emotionele problematiek.
Door de afhankelijkheid en/of de verslaving aan de opdrachten en normen van het psycho emotioneel Ego heeft de persoon de kans gemist of verloren om met zichzelf in contact te zijn. Om verbonden te zijn aan zijn Echte Eigenlijke wortels. Om bekend te zijn met wie en wat hij Echt Eigenlijk Is. Wat zijn Echt Eigenlijke Smaak is, wat zijn Echt Eigenlijke neiging is of liever zou zijn geweest, ware het niet dat zijn Echt Eigenlijke Wezen niet was overschaduwd of zelfs verdrongen door het Psycho-Emotioneel Ego. De opdrachten en drijfveren van het Psycho-Emotioneel Ego worden abusievelijk als Zelf ervaren. Het Werkelijke Zelf (EEI) is echter bedolven en soms volkomen ongekend door de psycho-emotioneel gestoorde persoon.

Het is middels de ernstige ziekte dat het lichaam en de psyche zich verzetten tegen de overmanning van zijn psycho emotionele belager. Het is het moment waarop het EEI bevrijd dient te worden van de demon in een gevecht van leven op dood. Als er geen redding komt en geen inzicht in de valsheid van het masker dat de persoon draagt dan is het lichaam en de geest niet in staat dit van levenskracht te blijven voorzien: de persoon is gedoemd te sterven.

Meer dan eens echter brengt juist het vertoeven op de rand van de dood de doorbraak naar het Echt Eigenlijk Wezen, doordat men toch genoodzaakt is alle ego-referenties overboord te gooien.  De natuur heeft hier een sterk helende kracht en helpt als nog het ware wezen om boven te komen en de leiding te nemen.

 

This text is copyright 1999 by Annette Vogels